Αντιμετώπιση διαβήτη
Πώς θεραπεύεται ο διαβήτης; Ποιοι είναι οι στόχοι μας;
Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μια χρόνια νόσο. Ως εκ τούτου, δε δύναται να θεραπευτεί αλλά να αντιμετωπισθε, έτσι ώστε να μην εμφανιστούν μακροαγγειακές και μικροαγγειακές επιπλοκές.
Τα φυσιολογικά όρια έχουν θεσπιστεί από μεγάλες πολυκεντρικές μελέτες. Έχει αποδειχθεί ότι εφόσον καταφέρουμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ευγλυκαιμίας, φυσιολογικής τιμής δηλαδή γλυκόζης αίματος κατά τη διάρκεια της ημέρας, η πιθανότητα επιπλοκών της νόσου ελαχιστοποιείται.
Στόχος μας είναι να πετύχουμε:
· Τιμή γλυκόζης νηστείας, το πρωί δηλαδή καθώς και προ των γευμάτων, 70-130 mg/dL.
· Τιμή γλυκόζης δυο ώρες μετά τα κύρια γεύματα, ήτοι πρωινό, μεσημεριανό και βραδυνό, 80-180 mg/dL.
Πρόκειται για μετρήσεις που γίνονται με τους φορητούς μετρητές σακχάρου (σακχαρόμετρο).
Οι μετρήσεις που γίνονται στο σπίτι είναι πολύ σημαντικές για τη διατήρηση ή τροποποίηση της αντιδιαβητικής αγωγής, από το θεράποντα διαβητολόγο.
Eίναι αδύνατον να έχουμε μετρήσεις όλο το 24ωρο, διαθέτουμε ωστόσο τη δυνατότητα να ελέγξουμε τη ρύθμιση του διαβήτη με τη χρήση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c).
Πρόκειται για μια εξέταση που δείχνει τη μέση τιμή του σακχάρου αίματος το τελευταίο τρίμηνο. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμία περίπτωση η εξέταση δεν είναι διαγνωστική για το διαβήτη. Σε συγκεκριμένες ομάδες ασθενών, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με στίγμα μεσογειακής αναιμίας ή αιμολυτική αναιμία, είναι ψευδώς χαμηλότερη από την πραγματική.
Η τιμή της HbA1c πρέπει να είναι μικρότερη του 7%, με ιδανικό στόχο να είναι μικρότερη του 6,5%, καθώς η τιμή αυτή συσχετίζεται με μικρότερη συχνότητα επιπλοκών του διαβήτη.
Βέβαια σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με ανεπίγνωστες υπογλυκαιμίες, ασθενείς με άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας ή σε ασθενείς μεγάλης ηλικίας, δύναται οι στόχοι να μεταβληθούν έτσι ώστε να μην έχουμε γλυκοζουρία.
Για να ρυθμίσουμε το σακχαρώδη διαβήτη απαιτούνται δύο ειδών παρεμβάσεις:
1. Υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση
Αερόβια άσκηση, για τουλάχιστον 30 λεπτά, ημερησίως. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να πετύχουμε καλύτερη ρύθμιση της γλυκαιμίας και απώλεια βάρους. Εφόσον δε δύναται να γυμναστούμε κάθε μέρα τότε απαιτείται αερόβια άσκηση για τουλάχιστον 1 ώρα κάθε δυο ημέρες. Ασκηση με αραιότερη συχνότητα δε συνιστάται. Σημειώνεται ότι το είδος της άσκησης θα καθοριστεί από το θεράποντα ιατρό με βάση την ηλικία, τη συνύπαρξη άλλων παθήσεων (συννοσηρότητες) και την παρουσία επιπλοκών του διαβήτη
Ισορροπημένη διατροφή. Ο διαβητικός ασθενής δεν πρέπει να νιώθει απομονωμένος, ούτε να στερείται τροφές. Πρέπει να ακολουθεί εξατομικευμένο διαιτολόγιο, που χορηγείται από το θεράποντα διαβητολόγο, στο οποίο περιλαμβάνονται όλες οι τροφές σε συγκεκριμένη όμως ποσότητα και με συγκεκριμένο τρόπο κατανομής των γευμάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας.
2. Φαρμακευτική παρέμβαση
Διαθέτουμε πλέον πολλά φαρμακευτικά σκευάσματα για τη ρύθμιση του διαβήτη. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δισκία, ινσουλίνη ή και συνδυασμό τους. Τα δισκία που έχουμε στη φαρέτρα μας είναι η μετφορμίνη, οι σουλφονυλουρίες, τα μιμητικά του GLP-1, οι αναστολείς DPP-4, η πιογλιταζόνη, οι μεγλιτινίδες, η ακαρβόζη και οι αναστολείς SGLT2. Τα σκευάσματα ινσουλίνης που κυκλοφορούν ταξινομούνται με βάση τη φύση τους, ανθρωπίνου τύπου ή ανάλογα, και τη διάρκεια δράσης τους. Κυκλοφορούν επίσης μείγματα ινσουλινών.
Η θεραπεία είναι πάντοτε εξατομικευμένη. Η κατάλληλη επιλογή, εκ μέρους του ιατρού, γίνεται με βάση τον τύπο του διαβήτη, την ηλικία και τις ανάγκες του ασθενούς, τον τρόπο ζωής του, το γλυκαιμικό στόχο και το χρόνο επίτευξής του, την ύπαρξη άλλων παθήσεων (συννοσηρότητες) και την ευκολία πρόσβασης και παρακολούθησης.